ಕೇಬಲ್ ಮತ್ತು ಡೈರೆಕ್ಟ್-ಟು-ಹೋಮ್ (ಡಿಟಿಎಚ್) ದೂರದರ್ಶನ ಸೇವೆಗಳ ಮೇಲೆ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳು ವಿಧಿಸುವ ಮನರಂಜನಾ ತೆರಿಗೆಯ ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಸಿಂಧುತ್ವವನ್ನು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಗುರುವಾರ ಎತ್ತಿಹಿಡಿದಿದೆ.
ಪ್ರಸಾರ ಕಾರ್ಯವು ಈಗಾಗಲೇ ಕೇಂದ್ರದಿಂದ ಸೇವಾ ತೆರಿಗೆಗೆ ಒಳಪಟ್ಟಿದ್ದರೂ ಸಹ, ಅಂತಹ ಸೇವೆಗಳ "ಮನರಂಜನೆ" ಅಂಶದ ಮೇಲೆ ತೆರಿಗೆ ವಿಧಿಸಲು ರಾಜ್ಯಗಳು ಸಮರ್ಥವಾಗಿವೆ ಎಂದು ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿಗಳಾದ ಬಿ ವಿ ನಾಗರತ್ನ ಮತ್ತು ಎನ್ ಕೋಟೀಶ್ವರ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರನ್ನೊಳಗೊಂಡ ಪೀಠವು ಅಭಿಪ್ರಾಯಪಟ್ಟಿದೆ.
ಆದ್ದರಿಂದ, ಟಾಟಾ ಸ್ಕೈ (ಈಗ ಟಾಟಾ ಪ್ಲೇ), ಡಿಶ್ ಟಿವಿ, ಸನ್ ಡೈರೆಕ್ಟ್ ಮತ್ತು ಇತರರು ಸೇರಿದಂತೆ ಪ್ರಮುಖ ಡಿಟಿಎಚ್ ಸೇವಾ ಪೂರೈಕೆದಾರರು ವಿವಿಧ ರಾಜ್ಯಗಳು ರೂಪಿಸಿದ್ದ ಮನರಂಜನಾ ತೆರಿಗೆ ಕಾನೂನುಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಸಲ್ಲಿಸಿದ ಮೇಲ್ಮನವಿಗಳನ್ನು ಅದು ವಜಾಗೊಳಿಸಿದೆ.
"ರಾಜ್ಯ ಶಾಸಕಾಂಗಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಸತ್ತು ಎರಡೂ ಇಲ್ಲಿ ತೆರಿಗೆದಾರರು ನಡೆಸುವ ಚಟುವಟಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ಕ್ರಮವಾಗಿ ಮನರಂಜನಾ ತೆರಿಗೆ ಮತ್ತು ಸೇವಾ ತೆರಿಗೆಯನ್ನು ವಿಧಿಸುವ ಶಾಸನಾತ್ಮಕ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ" ಎಂದು ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ತನ್ನ 321 ಪುಟಗಳ ತೀರ್ಪಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದೆ.
ಸಂವಿಧಾನದ ಏಳನೇ ಷೆಡ್ಯೂಲ್‌ನಲ್ಲಿನ ರಾಜ್ಯ ಪಟ್ಟಿಯ (ಪಟ್ಟಿ II) ನಮೂದು 62 ರ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಜಾರಿಗೆ ತರಲಾದ ರಾಜ್ಯ ಮನರಂಜನಾ ತೆರಿಗೆ ಕಾನೂನುಗಳ ಸಿಂಧುತ್ವವನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿದ ವಿವಿಧ ಹೈಕೋರ್ಟ್‌ಗಳು ನೀಡಿದ ತೀರ್ಪುಗಳನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿ ವಿವಿಧ ರಾಜ್ಯಗಳು ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದ ಮೇಲ್ಮನವಿಗಳ ವಿಚಾರಣೆಯನ್ನು ನ್ಯಾಯಾಲಯ ನಡೆಸಿತು.
ಪ್ರಮುಖವಾಗಿ ಕೇರಳ, ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ, ಗುಜರಾತ್, ದೆಹಲಿ, ತಮಿಳುನಾಡು, ಪಂಜಾಬ್, ಅಸ್ಸಾಂ, ಜಾರ್ಖಂಡ್, ರಾಜಸ್ಥಾನ, ಒಡಿಶಾ ಮತ್ತು ಉತ್ತರಾಖಂಡ ರಾಜ್ಯಗಳು ಮೇಲ್ಮನವಿ ಸಲ್ಲಿಸಿವೆ. ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಕೇರಳ ರಾಜ್ಯವು 2012ರಲ್ಲಿ ಕೇರಳ ಹೈಕೋರ್ಟ್ ನೀಡಿದ್ದ ತೀರ್ಪನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಲಾಗಿತ್ತು.
ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್‌ನ ತೀರ್ಪು "ಆಂಶಿಕ ಸಿದ್ಧಾಂತ"ದ ಅನ್ವಯದ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿದೆ, ಇದು ಒಂದೇ ವಾಣಿಜ್ಯ ಚಟುವಟಿಕೆಯ ವಿಭಿನ್ನ ಅಂಶಗಳ ಮೇಲೆ ವಿವಿಧ ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರಗಳು ತೆರಿಗೆ ವಿಧಿಸಲು ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ.
"ಪ್ರಸಾರದ ಚಟುವಟಿಕೆಯು ಚಂದಾದಾರರ ಮನರಂಜನೆಯ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ... ಈ ಚಟುವಟಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಎರಡು ಅಂಶಗಳಿವೆ; ಮೊದಲನೆಯದು ಚಂದಾದಾರರಿಗೆ ಸಂಕೇತಗಳ ಪ್ರಸರಣದ ಕ್ರಿಯೆ. ಎರಡನೆಯ ಅಂಶವು ಸೆಟ್-ಟಾಪ್ ಬಾಕ್ಸ್‌ಗಳಿಂದ ಸಂಕೇತಗಳ ಪುನರ್ವಿಂಗಡಣೆಯ ಕ್ರಿಯೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದಾಗಿದೆ" ಎಂದು ತೀರ್ಪು ವಿವರಿಸಿದೆ.
ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರವು ಪಟ್ಟಿ I ರ ನಮೂದು 97 ರ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಸೇವಾ ಅಂಶಕ್ಕೆ (ಪ್ರಸಾರ ಸೇವೆ) ತೆರಿಗೆ ವಿಧಿಸಿದರೆ, ರಾಜ್ಯಗಳು ಪಟ್ಟಿ II ರ ನಮೂದು 62 ರ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಮನರಂಜನಾ ಅಂಶಕ್ಕೆ ತೆರಿಗೆ ವಿಧಿಸಬಹುದು ಎಂದು ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಹೇಳಿದೆ.
ಈ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಚೌಕಟ್ಟು ಕಾನೂನು ಅತಿಕ್ರಮಣವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸದೆ ಒಂದೇ ವಾಣಿಜ್ಯ ವಹಿವಾಟು ಬಹು ತೆರಿಗೆ ವಿಧಿಸಬಹುದಾದ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರಬಹುದು ಎಂದು ಗುರುತಿಸುವ ಮೂಲಕ ಕೇಂದ್ರ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯ ತೆರಿಗೆ ಅಧಿಕಾರಗಳ ನಡುವಿನ ಸ್ಪಷ್ಟ ಸಂಘರ್ಷವನ್ನು ಪರಿಹರಿಸುತ್ತದೆ.